lunedì 27 luglio 2009

Penziere








Nu penziero me passa
E n’ato me vene,
se mbroglieno fra loro,
ma roppo poco
ogn’uno trova
a via soja
e se sbrogliano.
Se sciogliene
cumme si fosse
na matassa,
ma ce ne stà uno
can un se scioglie maje
e ccà rsta,
è semp’isso
è semp’o stesso.
Quann’ato me rimane ?
Sarrà oggi…
Sarrà dimane…
Ma pure si è dimane
che vò ri,
ariva…adda venì.

Nessun commento:

Posta un commento