giovedì 23 luglio 2009

Nun e stat'a sentere 'e canzone










No, nun e state
a sentre‘’e cnazone !
Chistu mare è celeste,
‘o cielo è d’oro,
ma stu paeso nunn’ è
sempo allèro,
nun spònta sempo
a luna a marechiaro
e nun se canta
e se fa sempe
l’ammre,
cheste so’ fantasie
p’ ‘e furastiere.
Si vulite bbene
a stu paese,
fermateve un poco
rint’e vico,
guardate rint’ e vasce
e for’e chiese,
venti’ ‘ asseime a mmè,
p’’e strade antiche
invece e cammenà
vicin’o mare,
parlate cu chi
soffre e chi fatica.
Quanta malinconia
pe case scure,
addò nun tràse maje
chest’aria e primavera !
Guardate quanta
sante 'nfacc’e mmura !
Sta gente, puvurèlla,
crere a Dio,
patisce rassìgnàta
e par’ ‘allèra,
e chi è cecàto canta:
O sole mio !
N’hnno chiagnùte
lacrime ‘sti criste,
e quante ne so’ morte
int’o spitàle !
‘Stu paese d’’o sole
cumm’è triste !
Jo veco e cammenà
‘nobra ‘ a ogni purtòne
e penz’ ‘ a gènte che
le manc’ ‘o pane…
quanta bucie ca’
ricen’ ‘e canzone.

Nessun commento:

Posta un commento